شعر زاده ی شیدایی و رنج آدمی ست؛ که توان آن دارد نگونبختی  را در آنی از لحظه به نیکبختی بدل کند. لحظه در هر شعر برای خواننده حال ایجاد می کند و مخاطب از همین لحظات است که حظ می برد. شعر مرتضی نجاتی شعر همین لحظات است. شکل گیری و تلفیق مضامین عاشقانه با بن مایه های سیاسی و اجتماعی، «در خواب هایمان می مردیم» را به مجموعه ای درخور تبدیل کرده است.