محتوای کتاب را ،همان‌طور که از عنوان آن مشخص است؛ میتوانیم به سه بخش تقسیم کنیم: ۱- کی‌پاپ (کره) ۲- انیمه (ژاپن)  ۳-تیک‌تاک (چین) 

بخش اول : کی‌پاپ (کره)
اگر بخواهیم ضعیف‌ترین بخش کتاب را انتخاب کنیم این قسمت بهترین گزینه‌‌ برای ماست. برای افرادی که پیش از این کتاب هم درگیر فضای انتقادی، مقاله‌ها و نظریه‌های مرتبط با کی‌پاپ بوده‌اند، این کتاب هیچ حرف تازه‌ای ندارد. نویسنده در این بخش تکرار مکررات کرده‌است و حتی نتوانسته بین این محتواهای تکراری انسجامی قابل قبول را تزریق کند. شاید بعد از خواندن این بخش که متأسفانه بخش اول کتاب هم هست شما از خواندن ادامه‌ی آن منصرف شوید.

بخش دوم: انیمه(ژاپن)
خوشبختانه با توجه به اینکه خود نویسنده اعتراف می‌کند که طرفدار انیمه‌های ژاپنی است، می‌توانید از خواندن این بخش هم لذت ببرید هم به طور قابل توجهی با انیمه و حتی سیاست ژاپن آشنا شوید. به نظر من نویسنده اگر کتاب را فقط در رابطه با این موضوع می‌نوشت موفقیت بیشتری کسب می‌کرد.(ناگفته نماند امتیازی که به این کتاب دادم فقط به خاطر همین بخش بود وگرنه همین دو ستاره‌ را هم از سمت من کسب نمی‌کرد!)

بخش سوم: تیک‌تاک(چین) و همچین نتیجه‌گیری
نویسنده در این بخش هیچ نگاه مثبتی ندارد و کاملاً به جنگ چین و تیک‌تاکش رفته است‌. 
نتیجه‌گیری نویسنده هم عاری از هرگونه ایده‌ و نگاه جدیدی است.

در کل متن و محتوای کتاب اصلاً در حد تبدیل به کتابی ۲۰۰ صفحه‌‌ای نیست و بهتر بود نویسنده نظراتش را در یک مقاله‌ی جامع ارائه می‌داد.