نگارنده در کتاب می کوشد پاره ای از اصطلاحات جدیدی را که دکتر علی شریعتی مطرح نمود بررسی کند که به زعم وی این تعابیر و اصطلاحات  باب تازه ای برای بینش دینی و فهم مذهبی گشود .وی معتقد است که یکی  از وجوه شاخص شریعتی تبحر در آفریدن تعبیرات نو بوده به گونه ای که  در پی ریزی گفتمان متفاوت، تعبیری جدید از مذهب، مکتب و عصری کردن  دین عرضه کرده است .بدین سان نویسنده با مراجعه به آثار دکتر شریعتی،  شواهد متعددی از وی نقل می کند که متضمن نوآوری های شریعتی در حوزه  تفکر دینی است .