اخلاق در مکتب اسلام با آن چه در اخلاق نظری، علمی، عرفی و... عرضه می شود، تفاوت دارد. اخلاق در این مکتب، حاصل تربیت و ایمان است. نه ادبی جدا از ایمان، بلکه ادبی برآمده از ایمان و نمایش ایمان؛ ادبی که در درون آدمی پای دارد، از پوست تا قلب و عقل؛ ادبی که پایش در نفس با عنوان صفت است و با نام سیرت است و بالاخره خوی است و خلق و این خلق دستی دارد به اعتقاد و ایمان و تکیه ای دارد بر ملکات و سکنات نفس. برای تحقق چنین اخلاقی، ابتدا آدمی فطرت خود را سالم می دارد و آن گاه به اسوۀ  ادب تولی می کند. بر این اساس لازم است تا ابتدا به کلام خداوند، آن گاه به کلام رسول و امامان (ع) متمسک شویم تا ابتدا ادب، زیربنای ملکات و سکنات نفسانی ما شود، آن گاه ادب در مسائل فراتر از رعایت غیر و حرمت به حقوق دیگران پا نهاده، بلکه به سایرین خیررسانی شده و خیرها هر دم به خیری برتر مبدل شود. نوشتار حاضر به بررسی موضوع اخلاق و انسان از منظر قرآن کریم با نگاهی بر احادیث در روایات معصومین (ع) اختصاص یافته است.