من و گراهام راسل برای هم ساخته نشده بودیم. من تابع احساساتم بودم، او بی روح بود. من رؤیا می بافتم و او در کابوس زندگی می کرد. من گریه می کردم و او اشکی برای ریختن نداشت.گاهی با وجود قلب یخ زده و روح گریزپایش، لحظاتی را با هم تقسیم می کردیم. چشم هایمان درهم قفل می شد و رازهای همدیگر را می دیدیم. لحظاتی که او ترس های مرا می چشید و من هوایش را نفس می کشیدم. لحظاتی که هر دو تصور می کردیم عشق ورزیدن به دیگری چطور می توانست باشد.همان لحظه ها ما را از زمین جدا کرد و به پرواز درآورد، اما وقتی ضربه واقعیت بر تن مان نشست، جاذبه ما را پایین کشید.گراهام راسل مردی نبود که بداند چطور عاشقی کند، من هم زنی نبودم که عاشقی کردن را بلد باشم. با این حال اگر این شانس را داشتم که یک بار دیگر سقوط کنم، تا ابد با او سقوط می کردم.حتی اگر تقدیرمان این بود که به زمین سخت کوبیده شویم.بریتنی سی چری از لحظه تولد عاشق کلمات بوده است. او لیسانس تئاتر و نویسندگی خلاق دارد. عاشق فیلم نامه نویسی، بازیگری و رقصیدن (هرچند ناشیانه) است و معتقد است هرکسی باید سهمی از قهوه و چای داشته باشد. بریتنی همراه خانواده اش در میلواکی زندگی می کند و اوقات فراغتش را به بازی با حیوانات خانگی اش می گذراند.«هوای او»، «آب و هوای راکد»، «آتش میان های و لو» و «هنر روح» از دیگر کتاب های اوست.