ادبیات شفاهی، مجموعه ای گفتاری، شنیداری و نوشتاری از قصه، متل، چیستان، لالایی، ضرب المثل، بازی، شعر و ترانه های مردم است. ادبیات شفاهی مردم ایران با توجه به ویژگی های تاریخی، محل سکونت، گوناگونی اقوام و تفاوت های اقلیمی، صاحب اندیشه های فراوان است. مجموعه کتاب های «سیمرغ قصه های ایران» برای کودکان و نوجوانان و با هدف شناساندن ادبیات بومی و قومی و لهجه ها و گویش های مردم ایران زمین تدوین شده است. کردهای ساکن ایران گنجینه ای گران بها از قصه های ایرانی به زبان کردی را نقل می کنند. یکی از قصه های شنیدنی ادبیات شفاهی کردی، قصه بز ریش سفید است. در این قصه آمده: کدخدای یک روستا بر ریش سفید؛ اما بیمار گله اش را از بقیه جدا می کند و در بیابان رها می کند. بز ریش سفید با گوساله و گوسفند و سگی بیمار آشنا می شود. بعد از مدتی، درمان می شوند و به خوبی و خوشی کنار هم زندگی می کنند. تا اینکه شبی در دور دست شعله های بلند آتشی را می بینند و قراری می گذارند.