در ایرانی دوردست، در دورانی دورتر … دست‌های توانای قدرتی عظیم در تهران از شبه‌قارهٔ هند تا دریای مدیترانه کشیده شده است. سرزمین‌هایی که در دنیای ما کشورهایی مستقل هستند، برای این ایران مقتدر ایالت‌هایی تحت‌الحمایه و وابسته هستند. این ایران مقتدر به هیچ کس در دنیا باج نمی‌دهد. تنها شرافتمندانه قرض خود بعد از تمام شدن نفت را به چین پس می‌دهد و آن هم خود مردم برعهده گرفته‌اند که هر کدام از بدو تولد یک میلیون دلار به چین بدهکار باشند. کارت ملی که ما می‌شناسیم، تراشه‌ای است که روی مخچهٔ آدم‌ها نصب می‌شود و هم جلوی تقلب‌های مالی و خورده شدن حق را می‌گیرد و هم به بهای کم‌کردن جزیی اندکی آزادی، به دولت اجازه می‌دهد از سلامت روانی مردم و جامعه محافظت کند و جلوی عرف‌شکنی‌هایی که کیان جامعه را تهدید می‌کنند بگیرد.