شصت سال پیش، هنگامی که هنوز در ولگا با سرعت تصورناپذیری میلیون ها ثروت به دست می آمد، ایگنات گارده یف در یکی از کشتی های باری تاجر ثروتمندی به نام زایف به سمت بازرس خدمت می کرد. او مردی نیرومند و خوش سیما بود. ظاهری جذاب و گیرنده داشت، نادان و احمق هم نبود، یکی از آن مردمانی به شمار می رفت که همیشه و در هر کار بخت و اقبال یار و یاور ایشان است. اما نه از این جهت که ایشان با استعداد و پشتکاردار و زحمت کشند، بلکه بیشتر از این سبب که چون صاحب قدرت عظیم هستند، در وصول به هدف های خویش نمی دانند، حتی نمی توانند، در اطراف انتخاب وسایل کار خود بیندیشند و تعمث و تفکر کنند.