هفته ی اول باور نمی کردیم.روز هشتم یا نهم بود،آمدیم نشستیم این جا،زیر این تیر چراغ برق،و کم کم باور کردیم.
پرسیدم:«اسمش چیه؟»مشت هارا به شکم فشرد و خم شد به جلو وگفت:«پردیس»
گفتم:«پردیس؟»
نفس عمیقی کشید و مشت ها را از روی شکم برداشت.
گفت:«یعنی بهشت.»