این نمایشنامه، مصاحبه‌ای خیالی با یک نوازنده‌ی کنترباسه که زندگی نسبتا یکنواختی رو سپری می‌کنه.
من قبل از برداشتن این کتاب به هیچ وجه درباره‌ی موضوعش، یا اینکه «اصلا کنترباس کدوم ساز بود؟» کنجکاو نبودم. خلاصه‌ی کتاب به نظر خیلی معمولی میومد. این هنر نویسنده رو می‌رسونه که توی این صفحات محدود منو نشوند پای چنین موضوعی و کاری کرد یک‌نفس تمومش کنم. باید اینو بگم که اگر پیش از این ۳ کتاب از پاتریک زوسکیند نخونده بودم (کبوتر، آقای زومر و پرفیوم)، شاید اینقدر از این کتاب لذت نمی‌بردم. درواقع خوندن آثار قبلی باعث شد که انتظار درستی از این کتاب داشته باشم، و البته ناامید هم نشدم. بنابراین پیشنهاد می‌کنم قبل از کنترباس، کتاب‌های معروف‌تر نویسنده خونده بشه.

وقتی هیچ نسخه‌ی صوتی و متنی از کتاب به انگلیسی روی اینترنت پیدا نکردم تقریبا ناامید شدم که بشه به زبونی غیر از آلمانی بهش دسترسی داشت، اما در کمال تعجب ترجمه‌ی فارسیش رو تونستم راحت پیدا کنم. ترجمه‌ی نسبتا خوبی هم هست از حسین منصوری.