حضرت سلیمان علیه السلام مگر ثروت ندارد؟ مگر غرق در نعمات الهی نیست؟ هست؛ امّا کارش به پیمان‌شکنی با خدا نمی‌کشد. چرا؟ چون حواسش به قیامت هست. می‌فرماید: «قالَ هذا مِن فَضلِ رَبِّی لِیَبلُوَنی‏ اَ اَشكُرُ اَم اَكفرٌ (نمل: 40)؛ اگر خدا به من نعمت داده، می‌خواهد مرا امتحان کند که آیا شکرگزار هستم یا ناسپاسی می‌کنم.» این «شکر» را به خاطر بسپارید...
موضوع سوره‌ی واقعه چیزی است که جامعه با آن بسیار سروکار دارد. فضایی را که این سوره نشانه گرفته است، فضای «مُترَفین» است؛ یعنی کسانی که خدا بر سر و روی آن‌ها نعمات را ریخته و آن‌ها را با آن امتحان می‌کند، ولی آن‌ها ناسپاسی می‌کنند.