فکر می‌کردم از روایت کتاب خوشم نیاید، اما با خواندن اولین صفحات آن بسیار مشتاق شدم تا آخر آن را بخوانم. خانم ربیعی، تصمیم گرفت وجهه داستانی زندگی شهید توسلی را بنویسد. نویسنده بسیار قشنگ قصه‌گویی می‌کند در بستر مستندات زندگی ابوحامد. روایت غیرخطی است و من از این نوع روایت خوشم آمد. زاویه داستان، دوم شخص است و از زبان خانم ام البنین. همین باعث می‌شود روایت کتاب صمیمانه‌تر شود. البته من بعضی قسمت‌های روایت‌ها را نپسندیدم، چون زیادی صمیمانه بود و به خاطر همین امتیاز ۴ را به این کتاب دادم.  شاید کمی صفحات کتاب زیاد باشد، اما  کتاب پتانسیل این را دارد که تا آخر شما را همراه کند. 

نویسنده در اولین صفحات به خواننده می‌گوید که چه انتظاری باید از این کتاب داشته باشد:
"هر آنچه در به جُرم خمینی خواهید خواند عین واقعیت نیست، چون هیچ داستانی نمی‌تواند عین واقعیت باشد و البته که هر واقعیتی به روایت آدم‌های مختلف با واقعیت دیگر متفاوت است، اما در این روایت داستانی همه تلاشم را کرده‌ام که شاکله اصلی و استخوان‌بندی اثر بر پایه مجموعه بزرگی از مستندات و تحقیقات یک‌ساله‌ام درباره شخصیت شهید علی‌رضا توسلی باشد که درباره آن یک سال توضیح خواهم داد.
البته، این داستان مجموع همه آن مصاحبه‌ها و مستندات نیست و نباید هم باشد. تخیل نویسنده در پر و بال دادن و فضاسازی و گاه اضافه کردن شخصیت‌های اندک فرعی، که به کمک صحنه‌پردازی آمده‌اند، در سطور این کتاب خواننده را همراه خواهد کرد که زندگی نامه انسانی چند‌بُعدی
چون ابوحامد را با حلاوت دو‌چندانی در قالب داستان نوش کند."

چند نکته جالب کتاب از نظر من:

۱.اگر کتاب "خاتون و قوماندان" را اول مطالعه کرده باشید، شیرینی خواندن این کتاب برایتان بسیار بیشتر خواهد بود. چرا؟ چون بعضی اتفاقات را در آن کتاب خوانده بودید، اما الان همان اتفاق‌ها با توصیف و بسط بیشتر همراه شده و این باعث جذابیت بیشتر می‌شود. مثلاً  روایت بخش خواستگاری بیشتر به دل آدم می‌نشیند یا مثلاً  وقتی روایت خواندن نامه ابوحامد از زبان خانم ام البنین را دوباره می‌خوانیم، انگار بهتر وجه عاشقانه شخصیت ابوحامد برای ما معلوم می‌شود. 

۲. در کتاب "خاتون و قوماندان" جزئیات کمی از دوران کودکی و نوجوانی شهید می‌دانیم، اما در کتاب خانم ربیعی، کم کم گره‌های ذهنی‌مان باز می‌شود و جزئیات جالبی از زندگی ابوحامد می‌خوانیم که گاهی مو را بر تن آدم سیخ می‌کند!  قصد هم ندارم از این جزئیات برایتان بگویم. دوست دارم خودتان این ماجراها را بخوانید و آنها را کشف کنید. در کنار این‌ها وجه شوخ‌طبعانه شخصیت شهید را خیلی دوست داشتم.

۳. سختی زندگی مهاجران کشور افغانستان در این کتاب هم روایت شده. با وجود همه موانع، انسان‌هایی مثل  شهید علیرضا توسلی از دل همین سختی‌ها خودشان را رشد دادند و هدف‌شان را پیدا کردند. بعضی از ماها فکر می‌کنیم سختی و مشکلات فقط برای ماست و بقیه، زندگی خالی از چالش و سختی دارند. این فرض درست نیست. در همین کتاب می‌خوانیم که  شهید و همسرش گاهی با مشکلاتی مواجه می‌شدند که دیگر به قولی طاقتشان طاق می‌شد، اما با صبوری و اعتماد به خداوند باهم از سختی‌ها گذر کردند. زندگی بدون سختی و رنج وجود ندارد. این کتاب خیلی خوب این مفهوم را به شما یادآوری می‌کند. به قول استاد راجی "یاری خدا و نصرت الهی، اون روزی می‌رسه که سختی‌ها به بالاترین حدش رسیده باشه"

ص ۳۳۶ کتاب هم به نظر می‌آید عکس‌هایی از تمرینات شهید در رشته رزمی دیگری باشد نه تکواندو. البته که این نکته در مقایسه با اطلاعات دیگر، شاید آن‌قدرها هم اهمیت نداشته باشد، حتی اگر اشتباه نوشته شده باشد.

 خوشحالم که بیشتر شناختمت ابوحامد🙂 قسمت‌هایی از کتاب اشکم را درآورد و قسمت‌هایی هم بسیار خنده بر لبانم آورد. و در آخر باید بگویم شما و شهدای فاطمیون باعث افتخار ما و اسلام هستید...