نویسنده در کتاب با طرح سه مقوله ی کلی "جامعه ی ایرانی و فیلم های ایرانی"، "تحلیل ایسنا" و "تحلیل پویا"، "نشان می دهد که میان دگرگونی ها و پایداری های اجتماعی و مضامین و محتواهای فیلم های ایرانی نوعی توازی و همبستگی وجود داشته است. به سخن دیگر، فیلم های ایرانی در فاصله ی سال های 1309 تا 1357 هم بازتابنده ی برخی ویژگی های اجتماعی پایدار جامعه ی ایرانی بوده اند و هم منعکس کننده ی برخی دگرگونی های اجتماعی واقع شده در دوره های اخیر. از یک سو، فیلم های عامه پسند فارسی، با وجود سطحی بودن و ابتذال شان، خودآگاه یا ناخودآگاه برخی خصوصیات پایدار و کهن فرهنگی ملی ما را منعکس می کرده اند؛ از آن جمله است تصورات فرهنگی سنتی که در این جامعه از قدیم در مورد زنان، حکومت و قانون، جوانمردی، سرنوشت و خانواده و از دوره ی قاجاریه به بعد در مورد ایرانیان وجود داشته و در فیلم ها نیز مشاهده می شوند. از سوی دیگر، با دقت در محتوای فیلم ها می توان دگرگونی هایی در نگرش های فیلم ها در طول زمان یافت. این تغییرات معمولا در جهت مدرنیزاسیون بوده است؛ یعنی نگرش های سنتی به تدریج به نگرش های مدرن تبدیل شده اند. کتاب این تحول تدریجی را درباره ی نگرش به تحرک اجتماعی نشان داده است".