مانویت یکی ازدوجنبش (دیگریمزدکی) مهم درایران ساسانی است که دراوایل سده سوم میلادی پدیدار شد وازهمان آغاز درایران ازسوی زردشتیان سنتی بامخالفت روبرو شد وهنگام اشاعه وگسترش خود درروم نیز مسیحیان ارتدوکس با آن به ستیز برخاستند. ظهور مانی درایران همزمان باتلاشی بودکه شاهان ساسانی برای ایجاد وحدت دینی آغاز کرده بودند تاازاین طریق بتوانند حکومتی منسجم ویکپارچه درایران ایجاد کنند. مولف دراین کتاب نخست شرح مختصری اززندگی مانی به دست داده ،سپس درفصول مختلف به آموزه های مانی، اصول اعتقادی وی، رهبری دینی پس ازمانی وآثار مانوی پرداخته ودرفصل پایانی گزیده هایی ازمتون مانوی آورده است.