لئوناردو داوینچی، به قول هم زمان هایش شخصیتی بحث برانگیز بود و بسیار هم درباره اش بحث شد. لئوناردوی نقاش را مردم نمی پسندیدند، چون هرگز آثاری را که اقدام به خلقشان می کرد به پایان نمی رسانید. مردم معتقد بودند لئوناردوی مجسمه ساز شهرتش را ضایع کرد چون هرگز مجسمه عظیم فرانسوا سفورتزای سوار بر اسب را به مرحله قالب گیری نرساند. لئوناردوی معمار، افراطی به حساب می آمد و مردم از ته دل معتقد بودند لئوناردوی دانشمند یک دیوانه بیش نیست. اما رقبایش با وجود تمام حسادت هایی که به او داشتند در موضوعی به توافق رسیده بودند: لئوناردو، قصه گوی فوق العاده ای بود و با ظرافت کلام و اصالت نوشته هایش، باعث جلب و جذب اطرافیانش می شد.