راستش را بخواهید اسم من واقعا پنی قشقرق نیست. «پنلوپه جونز» است! لقب «قشقرق» را بابایم گذاشته روی من. به نظر خودم که اصلا هم قشقرق نیستم. فقط بعضی وقت ها ایده های درخشان منحصربه فردم فاجعه به بار می آورند. مثلا من اصلا نمی خواستم بابا مجبور شود وقتی یک گلدان پلاستیکی روی کله اش است به جلسه حیاتی شان برود. فقط می خواستم یک کلاه مخ بازکن اختراع کنم. از کجا باید می دانستم جوش های آبله مرغانی به درد زنگ «ببین و بگو» نمی خورد. واقعا هم خبر نداشتم آدم با لباس مبدل و به شکل گربه آبی نمی تواند به کلاس ژیمناستیک برود، چون یک ویروس پخش کن خطرناک می شود.