در این پژوهش که با هدف مطالعه ی "مفهوم فرار از خانه و مدرسه" و "بررسی علل آن"، نیز "تجزیه و تحلیل شرایط خانه و مدرسه و دوستان در فرار پسران و دختران" و بررسی "راه های کاهش آن"، به همراه راه کارهای عملی به خانواده ها و دست اندرکاران بازپروری آن ها با روشی توصیفی انجام شده این نتایج مطرح می شود: "دختران و پسرانی که از خانه و مدرسه فرار می کنند، از نظر فردی معمولا اختلال هواس دارند، ضعیف الاراده، حساس و زودرنج هستند. عقب ماندگی درسی دارند. بی خوابی دارند و دارای مشکلات متعدد خانوادگی هستند".... بدین منظور والدین باید همواره محرم اسرار فرزندانشان بوده، به آن ها توجه و علاقه نشان دهند، نیز آن ها را در کارهایی که شایستگی انجام آن را دارند تشویق کنند. شرایط مدرسه و رفتار معلمان با دانش آموزان و عدم تبعیض بین دانش آموزان از عوامل زمینه ساز علاقه ی دانش آموز به مدرسه است. هم سالان و دوستان نیز از دیگر عواملی هستند که بر فرزندان تاثیر گذارند. از جمله علل فرار از خانه و مدرسه می توان به علل جسمانی، عاطفی خانوادگی و نبود تفکر فلسفی مناسب، اشاره کرد و از جمله راه کارهای عملی کاهش فرار دختران و پسران از مدرسه می توان این نمونه ها را برشمرد: "توجه مسئولان مدرسه به امر تحصیل دانش آموزان" و "ایجاد احساس امنیت و راحتی توسط والدین در منزل".