هلوی غول‌پیکر، جزو اولین کتاب‌هایی بود که خواندم، روایت داستان و دیالوگ‌های شخصیت‌ها به قدری جذاب بود که کودک ۸ ساله هیچ کمکی در خواندن رو قبول نمی‌کرد و با اصرار زیاد حرف به حرف و با سرعت بسیار کم ولی با لذت زیاد، جلو می‌رفت و مدام بدو بدو می‌رفت تا معنی کلمه‌ی ناشناخته‌ای که باهاش روبرو شده بود رو بپرسه...

خواندن دوباره‌ی این کتاب، همیشه باعث میشه برگردم به همان دوران کودکی. حس می‌کنم هنوز هم تو سریع خواندن و درست ادا کردن کلمات مشکل دارم، حس می‌کنم هنوز هم باید از یک نفر دیگه معنای کلمه‌ها رو بپرسم و حس می‌کنم هنوز هم ۸ سالم است.