این مجموعه از 25 قطعه شعر تشکیل شده است که غزل ها 19 قطعه، سپیدها 3 قطعه، دوبیتی ها 9 قطعه و رباعی‏ها 4 قطعه هستند. این کتاب نام خود را از اولین شعر این مجموعه که غزلی با همین نام است، گرفته است. غزلی عاشقانه که با این مطلع آغاز می‏شود: «بالا بلند خاطره دلبخواه من ای چشم‏هات پنجره رو به ماه من تنها نه من به خنده تو خیره مانده‏ام دنیا نشسته است در عمق نگاه من» در غزلی با عنوان «این شعر» تلاش شاعر را برای خلق غزلِ فرم با عدول از معیارهای رایج غزل می‏بینیم: «این شعر باید صندلی داشته باشد/ تا دختری - که تویی/ بیاید و روی آن بنشیند یک صندلی که ربط ندارد به ماجرا یک صندلی که هیچ نمی‏دانم از کجا ... ناگاه چُرت گیج مرا پاره می‏کند جیغی بنفش، ترمز بی‏حال زانتیا راننده می‏گریست و من پشت پنجره خیره به عشق، خیره به پایان ماجرا این شعر باید سنگ قبر داشته باشد/ تا پسری - که منم/ بیاید و روی آن بنشیند» 
حیدر منصوری از نسل شاعرانی است که در دوران عبور از جوانی و رسیدن به میانسالی است. نسل شاعرانی که در دورانی پر تب و تاب از تاریخ ایران رشد کردند. در هیجانات انقلاب به دنیا آمدند و در بستر اجتماعی جنگ بزرگ شدند. این تب و تاب و این بیقراری را می‏توان در شیوه و خط شاعری این نسل به وضوح مشاهده کرد. از ناآرامی و دست زدن به آزمون ها و تجربه های مدام در فرم و ساختار برای رسیدن به سبک و سیاقی بدیع و مخصوص به خود تا سر زدن به فضاها و مضامین مختلف در درون مایه. این گونه است که در دفتر «ابری شبیه دوری تو» که پنجمین مجموعه منتشره حیدر منصوری است، همچنان این بی قراری و این تلاش و تقلا به چشم می خورد و شاعر هنوز در یک بستر و در یک پهلو آرام نگرفته است. این گونه است که در این دفتر هم مانند اغلب دفتر شعرهای شاعران این نسل هر نوع شعری را می‏توان پیدا کرد: عاشقانه، اجتماعی، شعر اعتراض، شعر جنگ، شعر آیینی، شعر فُرم، شعر طبیعت گرا و...
همچنین در این دفتر می‏توان با مرور بعضی مضامین و تقدیمیه های خاص رد پای کنگره ها و جشنواره های شعر را باز هم مانند بسیاری از دفتر شعرهای شاعران این نسل پیدا کرد.