بر همگونی های بی شمار میان دوران رمانتیک و آوانگارد بارها تاکید شده است. نیروی محرک این دو جنبش جوانان بودند. هر دو جنبش علیه عقلانیت، ساختار و ارزش های آن شوریدند. جسم آدمی، جذبه ها، تصویرها، هیجان ها و نیازهای آن مثل شهوت، کام جویی، رویا، و الهام، در این دو جنبش جایگاه مرکزی داشت. هر دو جنبش کوشیدند که واقعیت های بیرونی را ویران کنند تا به دریافت و ابداع واقعیتی دیگر برسند؛ واقعیتی که سحرآمیز، ماوراءالطبیعی و در فراسوی واقعیت باشد. رمانتیک و آوانگاریسم، هم خوداثباتی و هم خودانکاری مدرنیته است. این خویشاوندی را نه تنها منتقدان آوانگارد بلکه خود هنرمندان نیز به رسمیت شناختند. کتاب پیش رو دربردارنده ی نظریات اکتاویوپاز شاعر درباره ی آوانگارد است. علاوه بر این چند نمونه شعرهای وی در کتاب مطرح گردیده است. پاز در پیش گفتار "غروب آوانگارد" می نویسد که در "شعر مغرب زمین نزد عامیان جامعه و شعر از دوران رمانتیک تا امروز اغلب یک موضوع پنهان و اصلی بوده است". وی در کتاب سعی نموده از زاویه ی دید یک شاعر اسپانیایی ـ آمریکایی جنبش شعر مدرن و رابطه ی پرتناقض آن را نسبت به آن چه که مدرنیته می نامند، شرح دهد.