جینی مون، قهرمان داستان خودش است. نوجوانی ست مثل بقیه ی نوجوان ها که به مدرسه می رود و علایقی دارد. فکرهایی توی سرش است که خیلی هایشان را به زبان نمی آورد و نقشه هایی دارد، که برای رسیدن به اهدافش، آن ها را به هر قیمتی عملی می کند. اما چیزی که جینی مون را متمایز کرده، اوتیسم است. همین موضوع است که باعث می شود بعضی وقت ها درکش نکنیم. با اینکه تمام مدت حرف های توی سرش را می شنویم و با تمام تصمیم گیری هایش در طول داستان همراهیم، ممکن است متوجه دلیل کارهایش نشویم. جینی مون گاهی ما را می ترساند، عصبانی می کند، می خنداند و گاهی هم خسته می کند. اصرار زیادی برای برگشتن به گذشته اش دارد. گذشته ای که در آن به دنبال خودش می گردد. به دنبال اینکه زمان را برگرداند به نه سالگی و دوباره از عروسک کوچولویش نگهداری کند. درست وقتی که تمام امیدش را برای زندگی از دست می دهد، دلیل جدیدی برای خودش دست و پا می کند چون جینی مون قهرمان داستان خودش است.