سازمان گرایی یا به اصطلاح «ارگانیزاسیونیسم» درحقیقت نوعی تحلیل جامعه شناختی سامانه ای و سیستمی است که به سازمان به عنوان یک کل منسجم و سازمان یافته با ساختاری متکی بر اصول و قانونمندی های سامانه اصالت داده و آن را قوی ترین عامل و موتور حرکت و توسعه جامعه می داند. نویسنده در این کتاب در تلاش است تا مبانی سازمان گرایی را در چارچوب مباحثی چون «اصول حاکم بر روابط درونی سامانه ها»، «انواع سامانه ها»، «نسبیت در سلامت ساختاری و بیماری در نظام سامانه ها»، «قوانین حاکم بر نظام سامانه ها» و... شرح دهد.