هاینریش بل (1917-1985) ، برنده­ی نوبل ادبی 1972 نامدارترین چهره­ی ادبی - هنری  آلمان در نیمه سده بیستم است.
بنابراین آماری که در سال های پایانی دهه هفتاد سده­ی گذشته در آلمان انتشار یافت ، بل از لحاظ نفوذ معنوی و اندیشه سازانه در میان شهروندان آلمانی نفر چهارم بود. بل این موفقیت را تا هنگام مرگ  با خود داشت.«از چنین شهرتی حتی توماس مان برخوردار نبود.»
در دو داستان نخست این کتاب : «وقتی که جنگ درگرفت » و « وقتی که جنگ تمام شد » ، اندیشه های راوی هردو داستان همخوانی بسیاری با تفکرات خود نویسنده دارد. بل هنگامی که نا خواسته به جبهه های دومین جنگ جهانی اعزام شد 22 ساله بود و راوی نخستین داستان پیشگفته 20ساله است. نویسنده هنگام بازگشت از جبهه ها 28 سال داشت و راوی در حال بازگشت به وطن در        داستان دوم 26 سال سن دارد. این هردو راوی - که می­نماید که یکی باشند - آشنایان با اندیشه های  بل را به یاد خود او می­اندازد : فردی ترقی خواه ، مخالف جنگ سالارانی که نام نشان را -به ویژه در داستان  دوم - پیوسته ذکر می­کند ، دشمن یهودی - ستیزی ، افشاگر مذهب نهادی شده......