خرسی توی خانه شان که غار بود نشسته بود. خیلی ناراحت بود و به خودش می گفت: اصلا درست نیست ولی قوی تر از آن بود که گریه کند. اول تقصیر آن راکون بدجنس بود که به دماغ او زده بود.دماغش داشت کم کم ورم می کرد و نفس کشیدن برایش سخن می شد. آره اول او شروه کرد... ولی من هم حسابش را رسیدم. معلوم بود که از کارش راضی است.