کتاب حاضر پژوهشی است درباره برخی آرا و آثار "ابوحامد محمد غزالی ( 450ـ 505)" و "امام فخر رازی ( 544ـ 606) ."گفتنی است میان ابوحامد و امام فخر که یکی  مجدد راس قرن ششم و دیگری مجدد راغس قرن هفتم است، مشابهت هایی وجود دارد و  اگر چه حدود یک قرن فاصله میان آن ها بوده، ولی امام فخر به آثار غزالی توجه  داشته و همواره در آثار خود با دیده احترام به وی می نگریسته است ."کتاب در  هفت بخش نظام یافته که پنج بخش نخست آن، درباره ابوحامد غزالی و بخش ششم و  هفتم درباره امام فخر رازی است ."بخش نخست در نه بابا، مشتمل بر مجموعه فتاوی  غزالی است که درباره مسائل عملی و نظری تصوف ـ به عنوان مفتی متشرح و صوفی ـ  از وی صادر شده است .برای مثال فتوای نخست درباره حرام و حلال بودن سماع صوفیه،  فتوای دوم درباره عهد الست، فتوای سوم درباره محبت قدیم و محبت محدث و فتوای  چهارم درباره اموال خانقاه است ."در بخش دوم، مجموعه انتقادهای غزالی از اهل  اباحه (که از آنان به عنوان بدترین فرقه ها و اهل حماقت نام برده) درج گردیده  است .در بخش سوم، منابع تدوین و تالیف "احیاء العلوم الدین "غزالی بررسی شده  است .در بخش چهارم از اصالت یا عدم اصالت چند اثر عربی منسوب به غزالی مانند : "روضه الطالبین "و "المضنون "سخن رفته است .بخش پنجم به معرفی چهار اثر فارسی  منسوب به غزالی اختصاص یافته که عبارت اند از" :تحفه الملوک"، "نصیحه الملوک " و دو اثر کوتاه مندرج در "بیاض تاجالدین احمد وزیر ."بخش ششم و هفتم درباره  امام فخر رازی با این عناوین تدوین شده است" :فخررازی و تصوف "(رابطه فخررازی  و مشایخ صوفیه) و "سه اثر فارسی از فخررازی "(فخررازی و مشکاه الانوار غزالی،  فخررازی و نفی حیز و جهت از خدای تعالی، و منظومه منطق و فلسفه از امام فخر  رازی) .در انتهای کتاب تصاویری از صفحات نسخ خطی کتب غزالی و رازی، کتابنامه،  فهرست آیات، احادیث و نمایه موضوعی به چاپ سیده است .