سنت کتابشویی هر چند نه به صورت گسترده دست کم در میان شماری از اهل تصوف در ایران کهن رواج داشته است. البته صوفیان به وقت کتابشویی احساسی یکسان نداشته اند. برخی اگر چه این عادت مألوف خود را به قربانگاه میبرند و رسما از آن دست می شویند. گویی هنوز خود را دلبسته و وابسته به آن نشان میدهند و دل کندن از این عادت برایشان سخت است. اما چه کنند که باید فرمان را اجرا کنند و این سنت قربانی را به جا آورند حتی برخی پس از مراسم کتابشویی وسوسه میشوند دوباره سراغی از کتاب بگیرند تا مثل گذشته باز هم پای خواندن بنشینند. با این همه هستند کتابشویانی که به راحتی تن به این سنت میدهند و مصمم به اجرای آن می شوند بدون این که دوباره وسوسه خواندن در جانشان بیفتد و هوس خواندن کنند. کتاب حاضر در پانزده فصل روایتی بسیار خواندنی از این کتابشویی ها به قلم احمد راسخی لنگرودی متولد) (۱۳۳۷ نویسنده شناخته شده حوزه فرهنگ بر اساس منابع معتبر است.