شغالی حلیه گر در نزدیکی باغی زندگی می کرد. روزی در دیوار باغ سوراخی دید و از آن طریق به درون باغ راه پیدا کرد و از آن پس شروع به غارت انگورهای باغ کرد. مدتی گذشت و صاحب باغ خبردار شد، بنابراین سوراخ را بست و در کمین شغال نشست و با چماقی به جان او افتاد و پس از تنبیه، او را از باغش بیرون انداخت. شغال برای دیدن گرگی که دوستش بود، به جنگل رفت. گرگ خواست برای پذیرایی از دوستش به شکار برود. اما شغال به او گفت که در دهی در آن نزدیکی خری را می شناسد که می تواند به راحتی او را فریب داده و نزد گرگ بیاورد. شغال به حرفش عمل کرد و در حالی که بر پشت خر سوار بود به سوی جنگل روانه شد. خر از دور گرگ را دید و از نیت شوم آن ها باخبر شد و سپس به بهانه ی آوردن وسایلش و همین طور پندنامه ی پدرش به همراه شغال به سوی ده روان گردید. وقتی آن ها به آبادی رسیدند شغال از خر تقاضا کرد که پندی از پندنامه را به او بگوید و خر گفت: "نباید با شغال و گرگ دوست شد". در این هنگام سگ های ده از راه رسیدند و شغال را تنبیه کردند. این داستان بر اساس حکایتی از "مرزبان نامه"، تالیف "مرزبان بن رستم بن شروین" به شیوه ی منظوم و به همراه تصاویری رنگی فراهم آمده است.