کتاب حاضر نگرشی است به مفاهیم غذای سالم، ارگانیک و سنت های فراموش شدة غذاهای اصیل ایرانی و عناصر نمادین آن بر سر سفرة هفت سین. نگارنده هر کدام از مفاهیم را این گونه توضیح می دهد: سنجد، گام نخست سفرة هفت سین به نشانه ورود به سرزمین خرد، ندای خردگرایی و دعوت به عقلانی بودن است. امام صادق (ع) می فرماید: سنجد بخورید که پوست آن در لطافت پوست و گوشت آن موجب افزایش عضلات و گوشت و هسته آن موجب تقویت و استحکام استخوان های شما است. «سیب»، راهیابی به شهر سلامت و نماد صحت، تندرستی شخص و جامعه است. سبزه سومین گام به سوی ساحل سلامت و بهداشت است. سمنو چهارمین پایه بنیادین سفره هفت سین است. دست یابی به خانة سلامت، توانمندی، قدرت، صلابت، استمرار نیایش، مبارزه با ضعف و ناتوانی است. «سیر» نماد مناعت طبع است. «سرکه» نماد پذیرش ناملایمات و واقعیات حیات است و «سماق» نماد صبر و شرط دست یابی به پیروزی است. «سکه» نیز برای توسعة کار و اشتغال خوب است.