عده ای معتقدند که روشنفکری نوعی بیماری است و باید درمانش کرد. در بین همین گروه، دسته ای از "روشنفکران" پدید آمدند که برای درمان، بازگشت به دین و هویت ملی را مطرح کردند و در مقابل غرب زدگی ایستادند. آنان کاملا با غرب مخالف بودند یا به عبارتی به طور کلی غرب را نفی می کردند. در نگاه این ها غرب یک شیوۀ زندگی است که باید کاملا آن را ترک کرد. اما در این میان نیز کسانی وجود داشتند که مخالف تقلید کورکورانه از غرب بودند، اما باور داشتند که باید جنبه های مثبت جریان روشن گری غربی را به کار برد. به این دو گروه، روشنفکر دینی می گویند. اما بر سر این که چه کسی روشنفکر دینی واقعی است اختلاف نظر وجود دارد. نگارندۀ این کتابچه کوشیده تا در نوشتار خویش، معنای روشنفکری، ریشۀ آن و برخی مباحث مربوط به آن را شرح دهد.