نویسندگان در این کتاب به موضوع رقابت قدرت های برتر در گسترة قدرت نرم، با تأکید بر نقش برجسته دانشگاهیان پرداخته اند. نویسندگان با تمرکز به منابع قدرت نرم دو قدرت آمریکا و ژاپن نشان می دهند که چگونه روابط این دو کشور در طول سال های گذشته به واسطة تأثیر متقابل منابع قدرت نرم، تغییر شکل داده است. بدین ترتیب نویسندگان در راستای رسیدن به هدف خود در بخش نخست کتاب، دربارة سیستم های آموزشی و برنامه های مبادلات آموزشی که می توانند منابعی قومی از قدرت نرم باشند، توضیحاتی را ارائه کرده اند و در بخش دیگر، به بحث قدرت نرم از منظر مصرف کنندگان پرداخته و سعی دارند به این نکته اشاره کنند که چرا دیگران به فرهنگ آمریکایی یا ژاپنی جذب می شوند. در بخش پایانی نیز از دریچة لنز قدرت نرم به تجزیه و تحلیلِ تجارت، مسابقه بیسبال، فیلم های سینمایی و پخش برنامه های رادیویی و تلویزیونی به عنوان ابزاری از فرهنگ عامة کشورها پرداخته و استدلال می کنند که هر چند فرهنگ عامه ممکن است باعث ابتذال مباحث جدّی قدرت نرم شود، اما توان سمبلیک آن جایگاه قدرتمندی را در شکل دهی سیاست خارجی به ارمغان می آورد. شایان ذکر است نویسندگان در کتاب نمونه هایی را از اینکه چگونه جذب به دیپلماسی فرهنگی می تواند نتایج سیاست خارجی را شکل دهد نیز ارائه کرده اند.