اسطوره واقعیتی با صورتی غیر منطقی است. داستانی را بازگو می کند و در بافت خود از تصاویر و افکار بهره می گیرد؛ دربرگیرندۀ  حقایقی است که به سبب صورتی مبدل خوشایندتر می نمایند. بنابراین یافتن جنبۀ  علمی در فضای غیرواقعی آن ها بی ثمر است. اسطوره ها آشکارا مبتنی بر واقعیت اند، اما هنگامی که به آن ها نزدیک می شویم، به صورت افسانه های پریان درمی آیند. با وجود این، سرسختانه در محیطی نامطبوع به بقای خود ادامه می دهند. بی تردید در این امر جنبه ای علمی در کار است؛ با مقایسۀ  اسطوره های مشابه اقوام مختلف می توان قواعدی را دربارۀ  وقوع آن ها یافت و افسانه ها را با ساختار قبایل خاستگاه آن ها ارتباط داد و پژواک دور سنت های بازمانده را بی کم و کاست شنید. در این کتاب به میزان قابل توجهی به احساسات جنسی اشاره می شود، زیرا موضوع اصلی اسطوره ها را تشکیل می دهد. جهانی که اسطوره ها از آن نشات می گیرند برای این وجه از زندگی هیچ جنبۀ  کاذب به غیرطبیعی و ناپاک قائل نیست. اسطوره سازان به همین سیاق، مطالب مربوط به مرگ را نیز آشکارا بیان می کنند. مرگ، امری اجتناب ناپذیر و طبیعی است که می تواند با شکوه باشد، اما مرگ به طور معمول می تواند سرآغازی برای سرگذشت روح تلقی شود. کتاب حاضر در هر فصل به موضوعی دربارۀ  حیات و مرگ از یکی از پنج قاره اختصاص دارد و نگارنده طی آن می کوشد تا اشتراکات این اسطوره ها را آشکار سازد.