این کتاب به بررسی ظهور و تحول دکترین ها به ویژه در زمان اصلاحات شوروی و دوره بعد می پردازد. در طی این دوره رویکرد نخبگان روس نسبت به ایران، دست خوش دو تحول عمده گردیده است، اول اینکه از اواخر دوره شوروی تا تقریبا آغاز ریاست جمهوری پوتین، این ایده که روسیه و ایران باید متحدان استراتژیک باشند، تأثیرگذار بود و روند مخالف را نیز می توان تقریبا از اواسط دوره اول پوتین تاکنون مشاهده کرد. این نگرش ها مستقیما با تأثیر اوراسیانیسم در ارتباطند. دکترینی که در آن روابط روسیه با آسیا و ایران نقش بسیار مهمی را ایفا می کند.