با آن که این ماجرا سال ها پیش اتفاق افتاده بود، اما مادر هیچ وقت آن را فراموش نمی کرد. هروقت هم دلش می گرفت و یاد ولایتمان می افتاد، آن را برای من و خواهر کوچکم تعریف می کرد. ما هم مثل یک قصه، به آن گوش می دادیم. اما پدر، هیچ وقت از آن ماجرا حرفی به میان نمی آورد. هر وقت هم اسم کد خدا را می شنید، خون تو صورتش می دوید و... .