مرگ خوش، تنها اثر آلبرکامو است که بعد از مرگش منتشر شد، در سن بیست و پنج سالگی، کامو رمان مرگ خوش را می نویسد و چهره ی دیونیزیوس و مقوله ی اراده ی معطوف به خوشبختی را نشان می دهد که عصیان قهرمان داستان خود را با اندیشه ی خلاف زمانه ی نیچه، تغذیه می کند. کامو به دنبال خوشبختی است و خوشبختی در گرو داشتن پول و ثروت، و این که انسان فقیر نباشد، اما نیچه انسان فقیر را ناتوان و توانگر را بخشاینده می  داند. نیچه می  نویسد: آن کس که از زندگی فقیر است، آن کس که ناتوان است زندگی را نیز بیچاره و گدا می کند. آن یکی انگل زندگی است و این یکی بخشاینده و فزاینده ی زندگی. کامو جایی در مرگ خوش می نویسد: هرآدمی احساس اراده و خوشبختی کنند مستحق ثروتمند شدن است.