کتاب های استاد حسن بیگی همیشه خواندنی هستند، چه برسد به یک رمان مستند تاریخی که می تواند ضمیمه کتب تاریخ مدارس شود .
        

          *پدر،پسر،روح الله*

از دیروز شروع به خواندن کردم و امروز صبح تمام شد.کتابی کم حجم که شاید مدت ها گوشه کتابخانه جا مانده باشد و از نظر پنهان .
کتابی که در کوتاه ترین مدت ممکن،سخت ترین ضربه ها را می زند و یادآوری می کند
"این انقلاب در هیچ جای جهان بی نام خمینی شناخته شده نیست"
و چه قدر غرق غرور می شوم که روح الله عزیز،رهبرم است.
و چه قدر افسوس می خورم از جهالت هم وطنانی که به اندازه‌ی کوتاهیِ صفحاتِ این کتاب هم، او را نمی شناسند! و فقط دهان به توهین و تحقیر ایشان باز می کنند.
ّبر خلاف خیلی از رمانهای پر طمطراق که اشکالات فاحش زبانی دارد،این کتاب بی نظیر و کم اشتباه است. زبان داستان سالم و یکدست است.
نویسنده با تکنیک نامه نگاری مادری به پسرش و آوردن قصه ای جمع و جور درباره همسرش،  به معرفی مختصر امام می پردازد و قصه پدر را تکمیل می کند.
معمولا در واژبند کتاب معرفی نمی کنم.اما این کتاب خصوصا برای کسانی که امام را ندیده اند یا حوصله کتاب سنگین ندارند و از کتاب حجیم می ترسند گزینه بسیار خوبی است.
اگر معلم هستید،
یا اگر جایی برای نوجوان دبیرستانی دنبال گزینه‌ی مسابقه کتابخوانی می گردید،این کتاب را امتحان کنید.
کاش این یادداشت کوتاه به آقای حسن بیگی می رسید تا مراتب تشکرم را بابت نوشتن این کتاب اعلام کنم.

#امام_خمینی
#نوجوان
#برشی_از_زندگینامه
#تاریخ_معاصر
#انقلاب
#اخلاق_و_روش_زندگی

https://eitaa.com/vazhband‌
        

          کتاب ضعیفی بود توقعم بیش از اینها بود. داستان در قالب نامه های یک مادر به پسرش پیش می رود. پسر که فرزند شهید است در فرانسه مشغول به تحصیل است و از مادر درخواست دارد تا او را با امام خمینی بیشتر آشنا کند و نامه ها صرفا نقل تاریخی وقایع انقلاب است و رویکرد امام در مواجهه با مسائل . موضع بالا به پایین مادر نسبت به دوست مسیحی پسرش که مشتاق شناخت بیشتر شخصیت امام است، برایم خیلی آزاردهنده بود. و ابهام هایی که درباره شهید(پدر محسن) بی پاسخ می ماند.
        

          برای نوجوون ها خوبه
روایتی از انقلاب و امام خمینی در قالب بیان خاطرات...