"نظریه ی کنش ارتباطی هسته ی مرکزی" نظریه ی هابرماس است و تمام اجزای عمده ی سلسله نظریه های هابرماس، از اندیشه های مربوط به سیر تکامل اجتماعی تا بحران مشروعیت در جامعه ی سرمایه داری، حوزه عمومی، دموکراسی گفتمانی و کل نظریه انتقادی (به عنوان یک دانش اجتماعی) را شامل می شود این نظریه در عین حال نشانگر نقطه آغازین برای پارادایم تازه ای در نظریه پردازی اجتماعی و به منزله ی پایانی برای پارادایمی است که بر فلسفه ی ذهن و آگاهی (پارادایم دکارتی) بنیاد داشته است. شرایط گذر از این پارادایم را اجزای فکری اندیشمندان حوزه های گوناگونی فراهم کرده اند که هابرماس از باب نقد و بررسی یا پالایش و پذیرش بر همه ی آن ها که عمده ترین دستاوردهای فکری بخش اخیر قرن 20 محسوب می شوند گذری دارد".