یکی از تعاریفی که در کتاب حاضر برای تراژدی ارائه شده عبارت است از: «تراژدی روایت داستان خاصی است، همچون کتاب های کهن که خاطرة کسی را زنده می کند که روزگاری در نهایت کامیابی است و از آن اوج به حضیض ذلت فرو می افتد». نویسنده نمونه هایی از نوشته های تراژیک و ادبیات دراماتیک بسیار متنوع را ارائه می دهد، سپس این نمونه ها و تراژدی های معاصر را با نظریه های متداول دربارة تراژدی ارتباط می دهد. «نمونه های ارائه شده، ناقدان مختلف از زمان ارسطو تا به امروز را دربرمی گیرد، اما تاکید اصلی بر تراژدی های یونان، نویسندگان رنسانس و نویسندگان همزمان ماست، به ویژه هارولد پنیتر و تام استاپارد. این اثر بحث دربارة نوشتة تراژیک در رمان مدرن را نیز شامل می شود.