این کتاب، دیوان اشعار محمدقلی سلیم تهرانی با مقدمه و تصحیح محمد قهرمان است. محمد قهرمان درباره ی این کتاب چنین نوشته است:سالها بود که قصد داشتم تصحیح تازهاى از دیوان سلیم تهرانى به عمل آورم، ولى در دست نبودن نسخه هاى متعدّد دیوان او، کار را دشوار مى کرد.سه چهار سال پیش آگاه شدم که طبیب فرزانه و ادب دوست شهر ما، شادروان دکتر على شاملو که از دودمان حسن خان و عبّاسقلى خان شاملو ــ فرمانروایان بزرگ خراسان در عهد صفویّه ــ هستند، نسخهاى خطّى از دیوان سلیم در اختیار دارند. چون از تصمیم من خبردار شدند، با بزرگوارى اجازه دادند تا عکسى از آن براى خود تهیّه کنم. این نسخه با وجود آنکه در بخش غزلها بسیار ناقص است، ولى تقریبآ همه قصاید و قطعات و بخش اعظم مثنوى هاى شاعر را شامل است.سلیم تهرانى، پس از صائب و کلیم، یکى از بهترین گویندگان طرز نو، مشهور به سبک هندى است. نام او محمّدقلى، از طایفه شاملو و از قریه طرشت تهران بوده است.غزلی از سلیم تهرانی :در گلستان جهان ، هر مرغ نالان خود استهر گلی درماند? حال پریشان خود استآسمان را خوش نمی آید ، غم ما را مخورهر که با ما دوست گردد ، دشمن جان خود استنیست از روی طرب چون موج می خندیدنمخنده ام چون غنچه بر چاک گریبان خود استپادشاهان را اگر باشد غروری ، دور نیستهر که را موری برد فرمان ، سلیمان خود است