نگارنده در کتاب حاضر به بررسی نقش واسطه خودشیفتگی در رابطه همدلی و کیفیت روابط بین شخصی در بین مدیران ارشد شهر تهران پرداخته است. بدین منظور پژوهشی با روش توصیفی و هدف کاربردی انجام گرفته است. جامعه آماری این مطالعه شامل 140 نفر از مدیران ارشد شهر تهران است که این تعداد به شیوه نمونه گیری تصادفی طبقه ای ساده از بین جامعه آماری انتخاب شده است. نتایج به دست آمده از این پژوهش نشان می دهد که خودشیفتگی رابطه بین همدلی و کیفیت روابط بین شخصی را به صورت معناداری میانجیگری می کند.