در این کتاب، سعی شده تا ضمن شناسایی پاتوق و انواع آن، به نحوه ی توسعه و اثرگذاری آن بر جریان نوسازی فرهنگی در ایران معاصر، توجه شود. هم چنین ضمن شناسایی نحوه ی شکل گیری و توسعه ی پاتوق ها به نوع تعلق آن ها به حوزه ی عمومی و اثرگذاری در جریان فرهنگ سازی و شکل گیری دموکراسی اجتماعی اشاره شده است. بدین منظور در فصل اول با توجه به طرح سوال  اصلی "پاتوق چیست؟" مفهوم پاتوق، رابطه ی آن با حوزه ی عمومی، ویژگی ها و انواع آن به بحث گذاشته شده است. در این تعریف، پاتوق به لحاظ جامعه شناختی به محل اجتماعی عده ای از افراد، منتقدان، ادیبان و روشنفکران، اطلاق می شود که بدون وجود آیین نامه، قواعد و قوانین در حاشیه ی حیات رسمی جامعه به تشکیل اجتماعاتی اقدام می کنند که نتیجه ی عمل آن ها در مراحل بعدی به اعتراض نسبت به وضعیت موجود می انجامد. فصل دوم به تاریخچه ی پاتوق در جهان و ایران و تحول آن، اختصاص یافته است. و فصل سوم درباره ی رابطه ی بین پاتوق و تغییر اجتماعی است.