وقت سکوت را «بزرگ ترین دست آورد اجتماعی رمان اسپانیا»، «رمانی تکرارنشدنی» و از شاهکارهای رمان نویسی قرن بیستم نامیده اند و گفته اند مسیر رمان اسپانیایی را دگرگون کرده است. گی یرمو کابررا اینفانته گفته «سنت رئالیسم اسپانیایی را که همچون عفونتی در ادبیات پراکنده بود، ختم کرد» و اولیس جویس را با آن قیاس کرده، ریکاردو گویون این دو کتاب را از منظر عناصر افسانه ای، توصیف های سوررئالیستی و گوناگونیِ گفتارهای درونی همتراز شمرده و جولین پالی گفته وقت سکوت بازآفرینی افسانه ی اودیسه ی هومر در فضای معاصر است. وقت سکوت به محض انتشارش ستایش منتقدان و عموم خوانندگان را برانگیخت، بی درنگ جایگاهی باقی در ادبیات اسپانیا یافت و آن را به بسیاری از زبان ها ترجمه کرده اند.

لوییس مارتین سانتوسِ چهل ساله دو سال پس از انتشار وقت سکوت، بعد از مدت ها آزار دیدن از دیکتاتوری فرانکو و چهاربار به زندان افتادن، در سانحه ی اتومبیل جان باخت.