بساااار کتاب سرگرم کننده ای بود و ازش لذت بردم 
اما خب اگه بخوایم به طور کلی و با دید واقع بینانه ای بهش نگاه کنیم پر بود از همون الگو ها و روندهای کلیشه ایه این نوع داستان ها که این روزا ترندن حتی بیشتر معما ها و گره هایی که نویسنده  سعی کرده بود ایجاد کنه کاملا قابل پیشبینی بودن ولی از حق نگذریم  خلق شخصیت اصلی واقعا  حرکت فوق العاده ای بود  در اخر به نظر من برای لذت بردن از هرچیزی لازم نداریم که بی نقص باشه 
میتونیم چشمامونو ببندیم و فقط با داستان همراه شیم
        

          این چی بود واقعااا🫣
به قول یکی از یادداشت هایی که خوندم منو یاد رمان های سَمیه سایت نود و هشتیا انداخت.
ما دو نوع عاشقانه داریم:
یه نوع منطقی و دلپذیره از اون قلب پروانه ای ها که احساساتشون رو لمس می‌کنی و ذوق میکنی و میمیری براشون.
یه مدل دیگه هم از اون غیر منطقی هاییه که اصلا با عقل جور در نمیاد و اون احساس رو بهت نمیده.
این کتاب از نوع دوم بود.
۸۰ درصد کلیشه رمانای قدیمی رو داشت و اون «جاذبه‌» نبود.
کتاب هم زمان میخواست عاشقانه و فانتزی و معمایی باشه ولی نشد. معمای داستان هم چندان جالب نبود.
بخش هایی از کتاب هم بود که دوسش داشتم مثل فضا سازی داستان که به نظرم به اندازه بود ، 
در حد همون ۲/۵ 
راستش ترجیح میدادم فانتزی های دیگه‌ای رو بخونم تا این کتاب👀