در این کتاب مباحثی در خصوص عرفان و زیبایی پوستی ایرانی در اندیشه های پنج عارف بزرگ یعنی عین القضات همدانی، روزبهان، ابن عربی، ابن سبعین و حافظ مطرح می شود. مکتب جمال در عرفان ایرانی و اسلامی، وحدت وجود جمالی، عرفان جمالی و دیدار خداوند، تاثیر عرفان روزبهان بر حافظ، تاثیر عین القضات بر ابن عربی و... از مباحث کتاب به شمار می روند. گفتنی است، مکتب جمال با نگاهی خوش بینانه، زیبایی را در همه ی ذرات هستی جست وجو می کند. نویسنده،  بنیان گذار این مکتب را ابوحلمان فارسی (سده ی سوم) می داند که مکتب او به نام حلمانیه نیز مشهور بوده است. چون این مکتب برای زنان جایگاهی انسانی قایل شده، بسیاری از زنان عارفه به این دیدگاه نزدیک می شده اند و این مکتب در واقع یکی از دلایل گرایش زنان به عرفان و تصوف بوده است.