"شهری که زیر درختان سدر مرد" مشهورترین رمانی است که به قلم "خسرو حمزوی" به نگارش درآمده و توانسته عناوین "برنده ی دومین دوره جایزه منتقدان و نویسندگان مطبوعات" و "شایسته تقدیر جایزه ی مهرگان ادب 1379" را به خود اختصاص دهد. "شهری که زیر درختان سدر مرد" از جمله داستان هایی است که به دلیل شروع زیبا و تکنیکی آن مورد تحسین قرار گرفته است. داستان در یک جغرافیای تماما خیالی و ساخته ی ذهن نویسنده اتفاق می افتد و از توصیفات "خسرو حمزوی" در می یابیم که این مکان، با نام "سالیان سفلا"، جایی است دلمرده و ساکت که آدم هایش نیز همچون خلوت بودن غیرعادی اش، عجیب و غریبند و مناسباتشان هم از خودشان عجیب تر. معلمی تازه کار به اسم کیان، از ولایت خود که جایی است به نام "بدخش" به "سالیان سفلا" می آید؛ کل این منطقه، تحت تسلط فردی به نام جریر است که مردم او را همچون یک قدیس می پرستند و جریر هم از این سلطه ی معنوی، نهایت استفاده را می برد. حالا جریر، یک گوشه در تخت خواب افتاده و آن قدر ناتوان و بدحال است که حتی نمی تواند حرف بزند. کیان با دیدن اهالی و آداب و رسوم غریبشان، تلاش می کند تا با آن ها مقابله کند اما در این راه به هر دری که رجوع می کند، به رویش بسته می شود. او در این بین اسیر عشق هم می شود و قصه ی "شهری که زیر درختان سدر مرد" از "خسرو حمزوی" در فضایی که به بخش های جنایی، عرفانی، عاشقانه و اجتماعی تقسیم شده، جان می گیرد.