سومین کتابِ آیین نوروزی دومین مجموعه داستان اوست. نوروزی پیش از این کتاب های آب و هوای چندروز سال و دستگاه گوارش را منتشر کرده است. او، که در حوزه ی داستان کوتاه جوایز معتبری را در سال های اخیر برده است، در ده داستان این مجموعه باز فضاهایی را تجربه کرده که برآمده از زندگی شهری اند، با پرداختی متفاوت و لایه ای از طنز. آدم های او وجوهی را از خود به نمایش می گذارند که می توان در آن ها نوعی حرص، ولع و حتی بی رحمی را مشاهده کرد. کسالتِ دم مرگ یا برخورد با مردگان است که بسیاری از داستان ها را پیش می برد. مخاطب این داستان ها مدام با اتفاق هایی مواجه می شود که پیش بینی پذیر نیستند و در عین حال صراحتی تمام عیار در خود دارند. نوروزی به انسانش بدگمان و بدبین است و این امر را می توان در داستان ها و تقلای شخصیت هایش دید. تلاش هایی که عبث به نظر می رسد. نوروزی راوی این بطالت جذاب است.