جولی اسکات میثمی در کتاب تاریخ نگاری فارسی جایگاه نوشته ی تاریخیِ فارسی را در عرصه ی تاریخ نگاری اسلامی بررسی می کند و اهمیت آن را در طول تقریباً سه قرن (چهارم تا ششم هجری قمری) نشان می دهد. فرض مهمی که میثمی تا حدودی به اثبات می رساند این است که هدف مورخان آن ادوار اصولاً ثبت وقایع نبوده است. آن ها پیش از هر چیز می خواسته اند روایتی معنادار از رویدادها به دست دهند. او علاوه بر این، به سبک و شیوه ی بیان، علت گزینش رویدادها، انگیزه ی مورخان، ممدوحان و مخاطبان آن ها و نکات ریز و درشت دیگر می پردازد. بررسی کارکرد های سیاسی و فرهنگی تاریخ نگاری فارسی و نیز مقایسه ی بینش مورخان فارسی زبان با نگرش تاریخ نگاران اروپا، به ویژه در قرون وسطا، دیدگاه گسترده تری را درباره ی موضوع کتاب در اختیار خوانندگان علاقه مند می گذارد.