در کتاب حاضر، مؤلف بیان می دارد که تاریخ هنر دانشی است در بررسی ها و مطالعات علمی و عملی هنرها، به طور عام و هنرهای تجسمی به شکل ویژه و خاص، که ابداع و ابتکار آن را به «وازاری»، هنرمند و منتقد سده شانزدهم میلادی نسبت می دهند. تاریخ هنر در آغازهای تکوین خود، داستان و زندگینامه هنرمندان و کارهای آنان تااندازه ای محدود است و روند پدیدایی و تکامل هنر دوران آن ها را روایت می کند. در سده نوزدهم، تاریخ هنر به وسیله «وینکلمن»، باستان شناس آلمانی به باستان شناسی از سویی و به شیوه های تحلیل، از سوی دیگر پیوند داده می شود. چنین است تا در نیمه دوم سده بیستم، «پانوفسکی»، روشی نوین را در تاریخ هنر ابداع می کند که به جای نقل کرد داستان های هنرمندان، تا آنجا که لازم می داند به تحلیل آثار آن ها در ارتباط با جامعه شناسی می پردازد.