خواننده­ی عزیز، اگر انتظار دارید داستانی را درباره­ی نوجوان­هایی شاد و خوشبخت در یک مدرسه­ی شبانه­روزی بخوانید، جای دیگری دنبال آن بگردید. ویولت، کلاوس و سانی بودلر، بچه­هایی باهوش و مبتکر هستند و شما هم احتمالا توقع دارید که آنها در مدرسه، کاملا موفق باشند؛ به­هیچ وجه. مدرسه هم به برگی دیگر از کتاب بدبختی­های بودلر تبدیل شد. حقیقت باید گفته شود. در فصل­های این کتاب دردناک، بچه­ها با خرچنگ­های تیزچنگال، تنبیه­های سختگیرانه، قارچ­های چکه کن، امتحان­های جامع، کنسرت­های ویولن، د. ر. د و سیستم اندازه گیری متریک رو به رو می­شوند. این مسئولیت خطیر بر دوش من است که تمام شب را برای تحقیق و نوشتن زندگی نامه­ی سه نوجوان بی یار و یاور، بیدار بمانم، ولی برای شما شاید یک خواب آسوده مناسب­تر باشد. در این­صورت، احتمالا باید کتاب دیگری را دست بگیرید.