دوره ی زندگانی "غیاث الدین منصور دشتکی" از سال 866 تا 948، حدود 82 سال است. مدت تحصیل و طلبگی وی بیست سال اول بوده که در این دوران با "جلال الدین دوانی" مناظره داشته است. در دوره ی سلطنت شاه اسماعیل صفوی برای تعمیر رصدخانه ی مراغه دعوت شده و چند کتاب نیز به نام شاه اسماعیل نگاشته است. در عهد شاه طهماسب صفوی از 938-930 در دو نوبت برای پذیرش تصدی صدارت دعوت شد که اولین بار از این کار سرباز زد و برای بار دوم در سال های 938-937 به مقام صدارت روی آورد، اما صدرات را رها کرده و به مدرسه ی منصوریه رفت. وی طی دوران زندگانی خود، به مدت هفتاد سال هم درس می داده و هم کتاب می نوشته است. پاره ای از نوشته های وی به صورت حاشیه بر کتاب های متداول ادبی، منطقی، کلامی، ریاضی، پزشکی و بعضی از کتب حکمت و تفسیر قرآن است. هم چنین چند اثر به صورت دانش نامه تالیف نموده که از آن جمله است. ریاض الرضوان در علوم عقلی، معالم الادب فی درایه لسان العرف در مباحث ادبی، وحجه الکلام لایضاح محجه الاسلام و مطلع العرفان در علوم قرآن، و جام جهان نما. بسیاری از نوشته های وی نامرتب است، برای نمونه می توان به حاشیه ی شفا، اشارات و حکمت العین و حاشیه های شرح تجرید، شرح شمسیه، شرح تهذیب، شرح مطالع الانوار و... اشاره نمود. نگارش و تالیف دانش نامه هایش نیز نیمه کاره مانده است. کتاب حاضر که به مناسبت برگزاری همایش بین المللی قرطبه و اصفهان (در مورخ 9-7 اردیبهشت 1381 در اصفهان) نگاشته شده، پس از شرح حال "میر غیاث الدین حسینی دشتکی شیرازی"، به تصحیح برخی از مصنفات وی (از کتاب اول تا کتاب دهم) اختصاص یافته که عبارت اند از: تجرید مسائل الحکمه، اصول العقاید، دلیل الهدی، مرآه الحقایق و مجلی الدقایق، الکمال فی صفات الله المتعال، حجه الکلام لایضاح محجه الاسلام فی المعاد، مقامات العارفین، معالم الادب فی درایه لسان العرب، الکلام فی تبیین کلام الله العلام، و مطلع العرفان فی تفسیر قرآن.