نویسنده درکتاب کوشیده است نقاشی عمده قاجار را از منظر فلسفی و زیبایی شناسی نقد و تحلیل نماید. وی به همین منظور سه مقوله موضوع، سبک و کادر را بررسی می کند. وی همچنین چند اثر از میرزا بابا، محمد صادق و مهرعلی را تجزیه و تحلیل کرده است. کتاب با تصاویری چند از نقاشی های دوره قاجار همراه است. در کتاب خاطرنشان شده است: "نقاشی دوره قاجار در فرآیند تاریخی نقاشی ایران مرحله بسیار مهم و اساسی است، زیرا نقاشی قاجار نیز پدیده ای جدا از تمدن ایرانی نیست و همسو را زمان خود، از اهمیت و ارزش های تاریخی، اجتماعی و نیز زیبا شناسی دوره خود پیروی می کند. این نحو نقاشی در واقع با بهره گیری عرضی از نگارگری ایران و استفاده از آن در نقاشی دوره جدید غرب که اساس آن بر قول به اصالت وجود بشر و تفاسیر مبتنی به موضوعیت نفسانی و موردیت متکی است. نقاشان دوره قاجار از موضوع کار خود مبادرت به نحو تفسیر هنرمنوتیک اومانیستی در مقابل هرمنوتیک مذهبی و اسطوره ای نگارگری کردند و به این ترتیب بنیان گذاران اولیه نقاشی دوره جدید هنر ایران محسوب می شوند". این وجهه نظر در آن دوره تاریخی همراه با جریانات تجدد خواهی و رنسانس به تقلید از غرب بود. هنر نقاشی دوره قاجار چندان که باید فرصت تکامل نیافت، هر چند نحوه تلقی سلاطین قاجار و بازتاب تاثیراتی که آن ها را از غرب پذیرفته بودند به واسطه هنرمندان آن دوره نیز آشکار شده و در آثارشان به ظهور رسیده است".